Ding 20 - Muziek online beluisteren in een sociaal netwerk

Mijn opa had een klein, handzaam transistorradiootje op batterijen dat hij vaak meenam als hij ging vissen. Toen opa stierf, kreeg ik zijn radiootje. Het muzikale vismaatje staat nu in de vensterbank van mijn werkkamer. Ik gebruik het als ik boven schoonmaak. Het radiootje gaat dan mee. Van kamer naar kamer. Terwijl hij Radio 2 laat  horen, sop ik vensterbanken en sleep ik met de stofzuiger. Zo ook vandaag.


Inmiddels is is huis schoon, staat opa's vismaatje weer zwijgend in de vensterbank naast me en zit ik achter de computer aan m'n  huiswerk. Ding 20 - last.fm'. Een prachtig ding. Ik kan niet anders zeggen!

Het duurde even voor ik het doorhad. Dat je niet naar nummers van je favoriete muzikant zoekt, maar dat de naam van een muzikant in feite de sleutel is tot een 'radio', een speellijst van vergelijkbaar spul. Dat last.fm eigenlijk te vergelijken is met een radiozender die speciaal voor jou uitzendt onder het motto "U vraagt en wij draaien wat wij denken dat u ongeveer wilt".

Nou, ik wist wel wat ik wilde. Ik wilde Nordic. Afgelopen jaar zag ik ze op een folkfestival. Ik was diep onder de indruk. Prettige folk, superstrak gespeeld door drie piepjonge muzikanten die hun instrumenten perfect beheersen en ook nog eens zichtbaar plezier hebben in wat ze daar samen staan te doen. Mocht je interesse hebben voor hun cd "Metropol"; vergeet het maar. Nergens meer te krijgen. Maar last.fm bleek Nordic te kennen. Er was zelfs een speellijst. Helaas bleek die bij nader inzien van een gelijknamige band te zijn die een soort folkmetal produceert. Hmmm. Nee, laat maar. Wel kwam ik, al verder grazend, per ongeluk terecht bij Kate Bramley Radio. Geen idee wie dat is, maar fijne muziek. En bij Teitur-radio. Ook helemaal goed.

Ik ben geen fervent dititaal radio-luisteraar. Wil het nog wel eens proberen met folkradio, maar zet dat na een twintig minuten toch vaak uit. Wat dat betreft heeft last.fm een voordeel. Via de naam van een favoriete muzikant kom je niet alleen bij een genre terecht, maar bij muziek die verdacht veel lijkt op wat je toch al mooi vond. Een radio die je af kunt stemmen op wat er bij de sfeer of je humeur van dat moment past. En als een nummer je niet bevalt, zap je door naar het volgende. Interactieve radio, zeg maar.

Het sociale aspect van last.fm boeit me eerlijk gezegd minder. Ik beschouw last.fm op dit moment toch vooral als een fijne radiozender en voel tijdens het luisteren nergens de behoefte om reacties achter te laten voor onbekenden, vriend te worden of me aan te sluiten bij een groep gelijkgestemden.

Ik zie het me wel blijven gebruiken, dat last.fm. Evengoed blijf ik ook opa's vismaatje trouw. Al was het maar omdat ik dat mee kan nemen van kamer naar kamer. Soms is ouderwets wel net zo praktisch.

foto: wielrennersvrouw, 1960
download: flickr