Opruimen

Het is weekend en wij zijn aan het schoonmaken. Nou ja, 'wij'... 

Ik zeul met emmer en stofzuiger door het huis. S doet de nazorg. Het idee is dat zij, nadat ik haar kamer schoongemaakt heb, zelf haar spullen weer terug zet op de plek waar ze thuishoren. Opruimen heet dat. 

Tot zover de theorie. Want bij S ontaardt opruimen binnen vijf minuten in het opzetten van interessante projecten die niets meer met het oorspronkelijke doel (spullen op hun plaats terug zetten) te maken hebben. Deze keer is het niet anders.

Terwijl ik in een andere kamer bezig ben, steekt S. haar hoofd om de hoek van de deur. "Kom eens kijken wat ik gemaakt heb", roept ze boven het gebrul van de stofzuiger uit.

Als ik haar kamer binnen kom, wijst ze trots op een stapel poppenhuismeubelen. Geheel in beslag genomen door mijn eigen schoonmaakwoede, zeg ik: "Is dit een soort miniatuur grote schoonmaak?". "Nee", antwoordt S, "dit is kunst". En opeens valt er een professioneel kwartje. De stapel meubeltjes lijkt op iets dat student D. me een tijd geleden liet zien. "Kom eens mee", zeg ik. We laten de stofzuiger voor wat hij is en kruipen achter de computer. 

Na wat zoeken vind ik een foto van my beautiful mistake van Tim Noble en Sue Webster "Kijk", zeg ik, "deze kunstenaars stapelen ook".
"Cool", meent S bewonderend. Ingespannen tuurt ze naar het scherm. "Staat dat los of is dat vastgeplakt?" Om daar achter te komen, googelen we nog een foto. Van hetzelfde werk, maar dan op een andere locatie. Na wat heen en weer schakelen tussen de foto's komen we tot de conclusie dat de installatie er, voor zover wij kunnen nagaan, op beide plekken precies hetzelfde bij staat. "Vastgeplakt, dus", concludeert S. "Bij mij staat het gewoon los".
"Maar hun stapel is hoger", verdedig ik Noble & Webster.

 

Omdat we nieuwsgierig zijn naar wat ze nog meer doen, bezoeken we de website van Tim Noble & Sue Webster.

Ze blijken meer te doen dan stapelen. Ze maken namelijk ook schaduwsculpturen. S en ik zijn vooral onder de indruk van de werken waarin de schaduw van een, op het eerste gezicht slordig op elkaar gestapelde hoop schroot een overtuigend (zelf-)portret vormt. We vergroten de foto's, puzzelen en vragen ons verbaasd af hoe ze zoiets maken.

"Ik heb trouwens ook een keer zoiets gemaakt", zegt S opeens. "Met die tekenpop". Ik graaf diep in mijn geheugen. En daarna in dat van mijn computer. Ze heeft gelijk. De foto is ruim een jaar geleden gemaakt in onze huiskamer. We vergelijken hem met de foto van het werk van Noble & Webster. "Die van hun is knapper gemaakt", zegt S. gul. 
"Evengoed is het wel bijzonder dat jij, zonder dat je ze kent, dingen maakt die lijken op het werk van Noble en Webster", zeg ik.
S grijnst breed: "Kopen?"


afbeeldingen: 

1. Tim Noble en Sue Webster, My beatiful mistake, Kruiwagen, twee stoelen, krukje, boeken, tube verf, potlood, hout, staal, aluminium, rubber, lap katoen, hoofddeel: 188 x 118.75 x 355.6 cm , krukje: 45.1 x 40 x 56.5 cm 
2. foto gemaakt door S., 25 mei 2014
3. Tim Noble en Sue Webster, wild mood swings, 2009–10, twee houten trapjes, sloophout, projector, afmetingen: Tim 178.5 x 110 x 167 cm / Sue: 215 x 98.5 x 130 cm
4. foto gemaakt door S., 26 maart 2013

bron afbeeldingen

• afb. 1: http://www.blainsouthern.com/images/exhibition_works/images/97/overlay/My%20Beautiful%20Mistake.jpg?1349874906, geraadpleegd 28 augustus 2014
• afb. 3: www.timnobleandsuewebster.com/wild_mood_swings_2009-10.html, geraadpleegd 25 mei 2014