Die van Groningen is hoger, maar die van Leeuwarden schever.

 

Gisteren met vriendin en drie kinderen naar Leeuwarden geweest. Hartelijk ontvangen door Binne Reitsma van Tresoar, die ons (hij kón het niet laten!) heel wat hele mooie dingen heeft laten zien. De kinderen waren vooral onder de indruk van het perkament waarop de haren van de koeien nog te zien waren...
Vriendin was vooral gefascineerd door de Oldenhove, de Leeuwarder toren van Pisa. Gezien vanuit de rechthoekige omlijsting van een kantoorraam van Tresoar valt ook veel meer op hoe scheef de toren staat!
Binne wist te vertellen dat de Oldehove gebouwd is in een poging een nóg hogere toren te bouwen als die in Groningen. Als Groninger kon ik het natuurlijk niet laten om besmuikt te lachen om het feit dat dát dus grondig mislukt is.
Als troost voor alle Ljouwerders: die van Groningen staat ook scheef. Weliswaar niet zo scheef als op deze foto, maar toch....
In eerste instantie valt het niet echt op. Ik had er een oude Engelse bouwkundige voor nodig die me er fijntjes op wees. Terwijl ik toen toch al zo'n jaartje of tien dagelijks onder die toren door fietste. Maar nu zie ik het ook: de Ole Grieze stait schaif!
Conclusie: de Martini is hoger dan de Oldenhove, maar de Oldenhove schever dan de Martini. Typisch gevalletje win-win, lijkt me.


Foto: Buxx

Simone blogt ook

Gisteren nog heel hard tegen iemand geroepen dat ik niet zie waarom ik het persoonlijk leven van iemand via zijn blog zou willen volgen. Stuit ik vandaag op het blog van Simone de Jong. Simone viert vol overgave de schoonheid van het alledaagse . Een feestje dat ik graag meevier. Dus. Ik ben om. Ik volg Simone. Huiswerk ook gelijk klaar.

Oh, Simone spaart trouwens óók per ongeluk gehoorde zinnen. Sterker nog, zij maakt er werk van. Als ik de pest in heb, zoek ik die pagina wel eens op. Ga ik ze alle 52 lezen. En dan moet het wel héél gek gaan wil ik niet minstens één keer hardop in de lach schieten.

Ding 4 en 5

Zou ik met al mijn verrassingen en proefballonnetjes bijna vergeten dat er ook nog huiswerk gemaakt moet worden. Het viel niet mee met ding 4 en 5. Veel informatie om te verwerken en daarna nog zelf de digitale werkplaats in. Het vinden van RSS-feeds ging nog wel. Maar het beheren ervan.... Man! Nadat de balk bovenin het scherm volliep en ik dacht "dat moet toch handiger kunnen", toch maar alle abonnementen ondergebracht in Google Reader. En toen mappen gemaakt. En vervolgens weer vergeten hoe ik dat nou net gedaan had. En er dan niet meer achter kunnen komen. Grrr.... Vervolgens geprobeerd coach Hans en zijn schaapjes in één bundel in de Reader te krijgen en toen dat niet lukte ze maar weer teruggejaagd in de hun hok op de menubalk. Bleken ze ook opeens me z'n allen in de Reader te zitten. Lekker op een kluitje. Deus ex machina? Toeval? Per ongeluk toch iets goed gedaan?
Niet alle sites waarin ik geïnteresseerd ben doen aan RSS-feeds. Die moet ik dus maar gewoon 'handmatig' blijven afgrazen op nieuws. Al met al word ik niet echt opgewekt bij de gedachte dat ik, behalve mijn mail nu ook nog de Reader open moet gaan zetten om feeds bij te houden én de sites zonder RSS-feeds gewoon bij moet blijven houden.
Eén keer per dag post. In enveloppen. Op een stapel op de linkerbovenhoek van je bureau. Dat waren nog eens mooie tijden...

Proefballonnetjes

Deze week wat zitten nadenken over wat ik nou moet met een blog. Zomaar een beetje berichten de digitale snelweg op jagen, vind ik namelijk niet zo interessant. Met het oog op het doel van deze '23 dingen' en het feit dat dit blog vooral door collegae gelezen wordt, heb ik daarom deze week bedacht dat ik mijn blog mooi kan gebruiken om te experimenteren. Daarvoor ga ik proefballonnetjes gebruiken. Kleine ideeën en flarden van plannetjes. Ik heb ze vaak.  Soms worden ze gevolgd door de gedachte 'zou zoiets nou niks voor Tresoar zijn?'. Precies díe proefballonnetjes ga ik hier oplaten. En dan kijken hoe snel, hoe en door wie erop gereageerd wordt.
Wees gerust, de beloofde verrassingen blijven ook gewoon komen. En wat betreft de proefballonnetjes zou ik zeggen: verras me terug!

Pi Verhaar blogt!

Nu ik dan toch in de digitale speeltuin geparkeerd ben, ga ik me vermaken ook! Maar niet in m'n eentje. Daarom schrijf ik dit blog speciaal voor de andere 23-dingen-mensen. Van die types die, net als ik, houden van de geur van papier en het liefst nog met een vulpen schrijven. Speciaal voor jullie zal ik korte berichten over verhalen, boeken, muziek en geschiedenis posten. Klinkt saai? Zet je maar schrap voor wat verrassingen!
Hier is de eerste: Mondo Leone. De meester van de verbazing en het kleine verhaal. Bekijk en beluister 'Hendrix-Huisje' en geheid dat je de volgende keer in de trein van Utrecht naar Den Bosch de linkerkant van de coupé kiest (als je vooruit rijdt, dus).
Ik heb de man een aantal keren live gezien. Vrolijk, speels en ontroerend.   Op 12 januari 2011 in de Harmonie in Leeuwarden. Boek maar vast. Want na een avondje Mondo Leone is de wereld opeens een stukje mooier.