"Oh, ik heb gisteren trouwens ook nog een oud vrouwtje gered." Merkt student D terloops op.Met die opmerking heeft hij gelijk mijn onverdeelde aandacht.
Ik: "Een oud vrouwtje gered? Hoe ging dat dan?"
D: "Ja, nou, je hoort toch wel eens dat bejaarden in hun auto in slaap vallen en dan dood gaan?"
Ik: "Eh... nee, dat hoor ik hier eerlijk gezegd voor het eerst."
D: "Nou, ik liep hier gisteren naar school en ik had nogal haast, want ik wilde niet te laat in de les komen. En toen liep ik dus langs een auto waar een oud vrouwtje in zat te slapen."
Ik: "Ik zie nooit auto's met slapende vrouwtjes."
D: "Ik wel. Dus ik dacht nog wel even: 'moet ik nou ook iets doen?' Maar ik liep toch door. Maar hoe verder ik liep, hoe schuldiger ik me voelde. Dus toen heb ik me omgedraaid en ben ik terug gerend. Want ja, ik zag de krantenkop al voor me..."
Ik: "Jahahaha! Ik ook: 'Pabo student negeert stervend vrouwtje in auto"
D: "Toen ik op het raampje klopte, werd ze gelukkig wel wakker. Ze vertelde dat ze een kruiswoordpuzzel had zitten maken. Ze had ook zo'n boekje op schoot liggen. Maar ze was wel blij dat ik haar wakker had gemaakt."
(Gepaste stilte)
D: "Toen ze haar raampje open deed kwam er ook zo'n hittegolf naar buiten"
Ik: "Jij hebt wel een spannend leven, D.", zeg ik bewonderend.
D: "Ja, ik heb ook een keer een man dood zien gaan tijdens een festival. Ik vond het ook al zo raar dat hij zo voorover met zijn voorhoofd tegen zo'n mega grote box stond te leunen. Want daar komt best veel herrie uit. Toen de muziek stopte, zakte hij zo, boem, naar beneden. Bleek dat hij dood tegen die box gestaan had."
Even voor het beeld: D. vertelt dit met zijn zachte stem heel bedachtzaam, terwijl hij intussen een bordje eten naar binnen schoffelt.
Ik vond 'm toch al leuk. Maar vanaf vandaag is het officieel: D is mijn favoriete student.
