Waarom egels stekeltjes hebben

Voor de zomervakantie heb ik in groep 7/8 van meester Wim verhalen verteld. Twee kinderen uit de klas, Gabriëlle en Kyra, hebben daarna de uitdaging aangenomen om zelf een verklaringsverhaal te schrijven. Het verhaal van Gabriëlle heb ik al eerder gepubliceerd. Vandaag volgt het verhaal van Kyra. Dankzij haar verhaal weten we nu eindelijk hoe het komt dat egels stekeltjes hebben.

Waarom egels stekels hebben 

Het was vrijdag avond, een prachtige avond, het was niet echt koud, maar ook niet te warm. Er stond een klein briesje dat je kippenvel bezorgde. Het was nu precies een jaar geleden dat god een paar schattige kleine zachte diertjes had gecreëerd. Hij noemde ze egels. Ze waren zacht zonder bescherming op hun huid.

God staarde met tranen in zijn ogen naar een dood egeltje. Het egeltje was gedood door een van de grote wezens die de duivel beren noemde, de duivel had ze zelf gecreëerd. God was woedend dat de duivel zijn beren al zijn egeltjes had dood gebeten, dus god liep naar de duivel zijn terrein en sprak de duivel aan."Ja, jouw beren doden al mijn egels dus ik vind dat jij dat wel even recht kan zetten," zei god. 
"Nou god, zullen we het anders zo doen, ik verzin een idee om jouw egels te beschermen als mijn beren nog steeds in dat gebied mogen leven", stelde de duivel voor. 
"Nou, ik vertrouw jou niet helemaal hoor, het zou dan wel heel goed moeten zijn", zei god tegen de duivel. 
"Oké, oké, alleen als ik dan een van jouw wolven mag", zei de duivel. 
"Nou, nou, dat is wel heel eh...veel" zei god. 
"Ja, maar het is maar één wolf, en je wilt je egeltjes toch beschermen?"
"Ja, ja, maar eigenlijk moet jij het goedmaken, dus is een wolf ook weer een beetje veel", zei god.
"Nou, dan doen we het zo, ik verzin een briljant plan, dan krijg ik een wolf en jij nog een stuk landgoed", stelde de duivel voor. 
"Hoe groot?", vroeg god. 
"Dat zien we dan wel", zei de duivel. 
"Nee nee, ik wil het nu weten" zei god. "Oké, laat me dan eerst je egels doen". 
"Best", zei god.

God en de duivel liepen naar de plekken waar de egels zijn. De duivel had bedacht om een soort houten coconnetje om de egels heen te doen, net als bij schilpadden. "Nee, dit vind ik niet goed. Die beren van jou bijten hier met gemak doorheen!" zei god.
De duivel zuchtte.  "Nou dan haal ik mijn beren daar morgen wel weg", zei de duivel, en liep zijn terrein weer op om te gaan slapen aangezien het langzamerhand al avond was geworden. God deed hetzelfde.

De duivel kon die nacht niet goed slapen, hij wou zo graag een wolf. Hij dacht aan die keer toen hij op god zijn bladeren een soort stekeltjes zette die branden, toen hoefde hij het ook niet goed te maken. Opeens kreeg hij een idee. Hij kon toch net zo goed stekeltjes op de egels zetten zodat als er iets in bijt de egel zichzelf kan verdedigen? Nee, dat was veel te goed om voor god te doen, maar misschien kreeg hij zo wel twee wolven.

De volgende dag begon de duivel met stekels op de egels te zetten."Mooi werk hoor", zei god tegen hem. 
"Ja, maar hier wil ik wel twee wolven voor hebben, hoor". 
"Nou dat weet ik niet zo goed", zei god.Hij bekeek de egels nog een keer. Ze waren echt heel goed gelukt."Oké, we hebben een deal", zei god. Dus ze deden alles wat afgesproken was.

En zo komt het dat egels stekels hebben.

Kyra (11 jaar) 

bron foto:  http://www.schattigedieren.nl/foto/egel/