Ding 18 - LibraryThing en een piepklein proefballonnetje

Als je ding 18 serieus wilt aanpakken, is het toch nog wel even werk. Niet omdat LibraryThing zo'n ingewikkeld systeem is. Integendeel. Ik vind het heel gebruiksvriendelijk. Het werk zit 'm meer in het uitzoeken van een boek, kaftje even aaien en bedenken waar en wanneer ik het gelezen heb. En wat ik er ook alweer van vond. Maar laten we wel wezen; er zijn slechtere manieren om je zondagmiddag door te brengen.



Hier is het dus. Mijn lijstje met tien boeken. Ik ben begonnen met de interessantste, dus die staan onderaan.

Wat betreft nummer 1 op de lijst.... Tja, die kans op reclame kon ik niet laten lopen, natuurlijk: De Knitzo van Vlagtwedde. En wat schetst mijn verbazing: Wiko heeft 'm ook op z'n LibraryThing staan! Geen idee wie Wiko is. Maar hij heeft precies tien boeken op zijn lijst staan. Sinds 2009. En daarna heeft 'ie niks meer toegevoegd. Aha. Wiko deed de cursus 23 dingen! Nu weet ik dus dankzij LibrayThings iets over Wiko waarvan Wiko niet weet dat ik het weet. Dus.

Maar om nou m'n hele persoonlijke boekenkast te gaan lopen catalogiseren..., neuh. Wel leuk om te onthouden voor als ik informatie over een boek zoek. Voor de leestips zou ik het ook niet doen. Die krijg ik toch liever van echte mensen aan een (ja, daar is 'ie weer, de inmiddels vaker genoemde) tafel met een kop koffie erbij.

Eenmaal aangestoken door iemands boekenvirus, schrijf ik de titel van zo'n boek op een blaadje. Dat trouwens nog wel eens zoek wil raken. Maar vroeg of laat kom ik dat boek altijd tegen. En dan lees ik het. Of niet. Zo noemde collega A. maanden geleden Het Boek van Alle Dingen van Guus Kuijer. Afgelopen woensdag kwam ik het, wachtend op S. die een stapel Geronimo Stilton zat te sorteren, bij toeval tegen op de kinderafdeling van de bibliotheek. Geleend en gelezen. Bedankt A.!

Wat ik, al grazend op Library Thing, trouwens wel weer verrassend grappig vond, was het fenomeen flash-mobs. Dat je een groep mensen oproept om een bibliotheek (waarschijnlijk op afspraak) te 'overvallen' en met de hele meute de inventaris te catalogiseren. Kan me voorstellen dat er nog wel kleine archieven / erfgoedinstellingen zijn die daar belang bij zouden kunnen hebben.

Misschien ook een idee voor Tresoar? Een flash-mob organiseren die een deel van de collectie (Friese romans?) op LibraryThing zet? Ludieke actie, fijne reclame en een hele rits Friese boeken op LibraryThing. Voor al degenen wiens Thing dit wel is.

foto: Thomas Smillie
download: flickr

Ding 17 - Een p.s. en een proefballonnetje

Oh ja, dat moest ook nog van meester Rob: aangeven hoe je dacht Google Maps enzo te kunnen gebruiken voor je werk. Nou, dat zie ik wel. In het eerder genoemde project, waarin leerlingen met de hele klas een gps-route langs kunst en erfgoed in hun gemeente uitzetten, is het de bedoeling dat scholen gebruik gaan maken van een speciaal programma en gps-apparatuur. Scholen die tegen de aanschaf / huur van het materiaal aanhikken, zou je ook de mogelijkheid kunnen bieden om de door hen bedachte route en bijbehorende informatie uit te zetten op een kaart in Google Maps. Die je dan bijvoorbeeld op de site van het project kunt zetten. Of van de school…. Of het VVV.

Oh, en mag ik nog een tip geven? Op de (Tresoar-)site ‘Ferhalen fan Fryslân’ mis ik een functie. Ik kan er heel handig zoeken op plaatsnaam. Nijland, bijvoorbeeld. Dat wel. Maar als ik verder op zoek wil naar verhalen die spelen in de búúrt van Nijland, dan moet ik dus wel weten op welke plaatsnamen ik nog meer kan zoeken. Da’s voor iemand met een gebrekkige aardrijkkundige kennis als de mijne nogal een handicap. Jaja, ik weet het, ik zou Google maps kunnen openen, gaan zoeken naar plaatsnamen in de buurt van Nijland, die invoeren in de zoekmachine…. Maar veel liever zou ik op de site 'Ferhalen...' zelf een kaartje zien met daarop ‘speldjes’ op de plekken waarover verhalen op de site te vinden zijn. ’t Is maar een idee…

Tenslotte nog een proefballonnetje. Zou het geen idee zijn om de door ons verworven kennis over Google Maps en Streetview door te geven? Bijvoorbeeld in de vorm van een workshop voor historische verenigingen en kleine erfgoedinstellingen? Een aantal daarvan heeft stads- en dorpswandelingen gemaakt. Misschien willen ze die routes wel in de vorm van een kaartje op hun website hebben staan. En wij willen best warme banden met historische verenigingen, toch? En cursussen geven. En aan deskundigheidsbevordering doen. Toch?

Zal ik ‘mijn’ groepje cursisten, voor wie ik toch al workshops bedenk, eens polsen? En zouden de cursisten die de cursus 'dorpsgids' doen / gedaan hebben, daar ook geen interesse in hebben? Wie gaat ze vragen?

foto: John Vachon, Rural school girl [...]
download: flickr

Ding 17 - Google Maps en Google Streetview

Dit Ding vind ik dus helemaal leuk.

Vond bijvoorbeeld in de lijst met Google Mashups tot mijn grote vermaak de toepassing 'find the fish in your tank'. Blijkt uitgerekend díe site niet te werken. Jammer.

Google Streetvieuw: ook zo geinig. Aan de planten op mijn balkon kon ik zien wanneer de foto gemaakt is! En toen ik vervolgens probeerde of ik ook achterom naar mijn huis kon, zag ik tot mijn stomme verbazing onderweg op mijn route één van de buurkatten verbaasd in de (Streetview-)camera kijken. Heb me daar helemaal scheef om gelachen. Ben van de weeromstuit ook op zoek gegaan naar mijn eigen katten. Ik weet namelijk wel zo ongeveer waar die uithangen als ze buiten zijn. Helaas. Niet gevonden. Wel een leuke hobby voor druilerige zondagmiddagen, trouwens: via Google Streetview de buurt uitkammen om te zien of je kat op de foto staat.

Vond het allemaal zó leuk dat ik uit puur enthousiasme gelijk zelf een kaart wilde maken. Van verdwenen dorpen. Ik houd van verdwenen / verlaten dorpen. Heb er in Ierland en Schotland een paar gevonden. Maar hier hebben we ze ook. Dichterbij dan je zou vermoeden.

Zes jaar geleden was ik bezig met een boek met Groninger volksverhalen. Samen met de fotograaf was ik dagenlang op pad om foto's te maken van de plekken waar de verhalen zich afspelen. Zo kwamen we ook terecht in Oterdum. Althans, op de plek waar Oterdum ooit lag. Het was al schemerig toen we er onze auto parkeerden. We klommen de dijk op. Links van ons braakliggend land. Rechts het water van de Eems. Recht vóór ons de surrealistisch fel verlichtte fabrieken van Delfzijl. Aan onze voeten de grafstenen van het kerkhof van Oterdum. Het enige dat er van het hele dorp over is.


Verdwenen dorpen weergeven op een grotere kaart

Het is me gelukt. Ze staan op mijn kaart: Oterdum, Heveskes en Weiwerd. De verdwenen dorpen van Oosterhoek. En wat ik nou helemaal tovernarij vind: als je de grotere kaart opent, kun je dat oranje poppetje daar links gewoon van z'n schaalverdeling plukken en naar de gemarkeerde plekken op de kaart slepen. Als je 'm daar parkeert, opent Google Streetview zich spontaan. Kun je op de plek zelf rondkijken. Je moet het poppetje wel een beetje helpen, want in Heveskes, Oterdum en Weiwerd kijkt hij de verkeerde kant op. Je moet 'm dus even bij de schouders pakken en ronddraaien tot hij ze ziet: het spoorlijntje, de fabrieken, het kerkje, het kerhof....

Meer weten? Probeer dan ook de knop 'meer' (ja, de naam zegt het al een beetje, hè?). Blijken er in de kaart ook filmpjes, foto's en wikipedia-artikelen te vinden te zijn over 'mijn' dorpen. Nou ja?!

Thuis verdwenen dorpen bekijken achter je computer. Het kan.
Maar uiteindelijk ga ik toch liever zelf op pad. De zonnige foto's van Google Streetview, de interessante achtergrondinformatie en de boeiende filmpjes doen namelijk niet half wat zo'n winderige, verlaten plek met je doet. Want alleen daar, op de dijk, met de wind in je haren en de graven aan je voeten, voel je hem. De daverende klap waarmee de verhalen en de leegte frontaal tegen elkaar botsen. Daar kan geen Google Streetview tegenop. In geen honderd jaar.

Dus N., die verdwenen-dorpen-safari gaan we gewoon nog doen, hoor! Maar pas over een maand of wat. Want de komende weken rijden al die Friezen van Tresoar er rond. Wedden?

Ding 16 (deel 2) en drie proefballonnetjes.

Heb me gisteren mee laten slepen door mijn eigen mijmeringen. Wat was het huiswerk ook alweer? Oh ja, apps bedenken voor de bibliotheek. Mag ’t ook voor mijn specifieke werk? Educatie en verhalen? Mooi. Dan ben ik snel klaar. Het meeste dat ik zelf had willen bedenken, bestaat namelijk al.

Erfgoedwiki’s waarin je ter plekke (lang leve gps) informatie over erfgoed kunt opvragen. In Brabant en Zuid-Holland doen ze ’t al. Hier in Friesland ben ik betrokken bij het opzetten van een een project waarin we gebruik denken te gaan maken van Novomentor. Ontworpen door een Fries bedrijf. En al twee keer in de prijzen gevallen.

Het bijzondere aan Novomentor is dat je leerlingen zelf informatie kunt laten zoeken én kunt laten invoeren, dat de docent het kan nakijken en beheren. En dat alles via een website en gps beschikbaar gemaakt kan worden voor derden. Zowel openbaar als in een afschermde omgeving.

Moet de afdeling educatie van Tresoar daar ook niet nodig iets mee?

Zelf ben ik enthousiast over de sagensafari, een autotocht met gps-navigatie. Je stapt in je auto en je hoort de stem van een verhalenverteller. Je volgt zijn aanwijzingen en intussen hoor je op verschillende locaties spannende verhalen over geschiedenis, oude sagen, volksverhalen, liedjes... Dit willen wij toch ook, Tresoar!

En kan het succes van de wandelroute n.a.v. De Sûnde van Haitze Holwerda niet geprolongeerd worden door er een gps-route van te maken? Compleet met beelden, informatie en audio-fragmenten?

Intussen wordt er ook elders nagedacht over de manier waarop nieuwe media ingezet kunnen worden binnen erfgoededucatie. Kijk maar.

Zo. Huiswerk klaar.

foto: carte-de-visite of Henry. M. Stanley
download: flickr

Ding 16 - mobiel internet

Ik ken in mijn omgeving drie mensen met een I-phone (en ik heb echt meer dan drie vrienden).

Ik ken ook iemand die héél graag een I-phone wil. Hij weet ook al precies welke. Uitgerekend deze I-phone-loze stakker heeft mij een heel lijstje met apps gestuurd (nogmaals bedankt N.!). De inhoud ervan bevestigt wat ik al meende opgepikt te hebben; apps zijn vooral grote-mensen-speelgoed. En daarmee bedoel ik niets verkeerds. Ik speel zelf ook graag.

De meest tot de verbeelding sprekende app uit de lijst van N. vond ik de planefinder AR, waarmee informatie over vliegtuigen kunt opvragen. Stel, je ziet een vliegtuigstreep in de lucht. Dan richt je de camera van de telefoon op het bewegende stipje en vervolgens krijg je informatie over het vliegtuig. Waar het vandaan komt, waar het naartoe gaat, hoe snel het vliegt en op welke hoogte het zit...

Stel nou dat ik dan een smartphone met daarop de vliegtuigvinder had. Dan kon ik dus alles over dat vliegtuig te weten komen. Dat zou ik waarschijnlijk een keer of zes leuk vinden. Maar dan zou ik het mijmeren gaan missen.

Ik zal het even uitleggen.

Op zomeravonden zit ik graag op mijn balkon. De ideale zomeravond is stil en donkerblauw. Op zo’n avond zit ik daar het liefst in het gezelschap van een glas whiskey, een sigaartje en de loodzware kristallen asbak van mijn opa. Ik doe niet veel daar, op dat balkon. Ik mijmer vooral. En staar naar vliegtuigstrepen. Vraag me af waar ze vandaan komen. Waar ze heen gaan. Stel me voor hoe daarbinnen mensen zitten te lezen onder kleine lampjes en een zoemende airconditioning. Blauw fleece dekentje over de knieën. Ik vind het een vreemde gedachte dat daarboven mensen rondvliegen die er geen idee van hebben dat ik nu even aan ze denk. Daar kan ik gelukkig en weemoedig tegelijk van worden.

Aangezien mijn schip met vrije tijd jaren geleden gezonken is in de bermudadriehoek werk – huishouden - opvoeden, zijn dit soort avonden schaars. Ik word dan ook heel blij als het er een keer wél van komt. Daarom wil ik die planefinder bij nader inzien helemaal niet. Ik wil mijmeren.

Heb vanochtend de daad  gelijk bij het woord gevoegd. Een half uurtje. En vanwege het weer binnen, aan de andere kant van de ruit. Met een kopje Arabische koffie (nogmaals bedankt, I.!) in plaats van whiskey. Ik hing dwars over de leuning van mijn luie stoel. Een tijdje naar de platanen gestaard. En opeens gezien dat de ekster alweer bezig is met het verbouwen van zijn nest. Hoe zou dat voelen, met opwaaiende veren op je eieren op zo’n zwiepend nest, mijmerde ik...Een tijdje naar de grijze wolken gestaard. Geen vliegtuigstreep te zien. Geeft niks.

Verbaasd constateerde ik dat er zelf op een drukke dag als vandaag dus een half uur vrij te maken is om te mijmeren. Dat moet morgen ook kunnen lukken.

Conclusie: die smartphone komt er voorlopig niet. De apps daarmee ook niet. Maar dankzij Ding 16 heb ik vandaag wel mooi een analoge, interne app geactiveerd die nog blijkt te werken ook: de mijmerstand.

Fijn.

foto: hondekar bij een spoorwegovergang (nationaal archief)
download: flickr

Ding 13 - aanvulling van Hans

Han(s)dig, zo'n coach die dingen voor je uitzoekt. Fijn. Wil ik voor meer dingen in mijn leven.

Maar dat terzijde.

Op mijn kritische noot dat je alleen met Google Docs kunt werken als je een Google-account hebt, reageerde Hans met de opmerking dat bij Google Docs ook een account kunt aanmaken met een ander e-mailadres. Dat is goed nieuws. En aangezien vast niet iedereen alle reacties leest, meet ik het hier even breed uit. Met dank aan Hans.

foto: coach [...]
download: flickr