Gisteren nog heel hard tegen iemand geroepen dat ik niet zie waarom ik het persoonlijk leven van iemand via zijn blog zou willen volgen. Stuit ik vandaag op het blog van Simone de Jong. Simone viert vol overgave de schoonheid van het alledaagse . Een feestje dat ik graag meevier. Dus. Ik ben om. Ik volg Simone. Huiswerk ook gelijk klaar.
Oh, Simone spaart trouwens óók per ongeluk gehoorde zinnen. Sterker nog, zij maakt er werk van. Als ik de pest in heb, zoek ik die pagina wel eens op. Ga ik ze alle 52 lezen. En dan moet het wel héél gek gaan wil ik niet minstens één keer hardop in de lach schieten.
Hoi Pi,
BeantwoordenVerwijderenVandaag pas lees ik voor het eerst je blog. Wat meteen al een prachtig eerste bericht met verwijzing naar even prachtige zinnen.