Ding 13 - Documenten delen met Google Docs

Lijkt me best handig! Ik heb als freelancer een paar projecten lopen die nog in de schrijf- en overleg fase zijn. De fase waarin het projectplan steeds over- en weer gemaild worden. Daar kon Google Docs wel eens een uitkomst zijn. Dat zie ik wel. Ware het niet dat de mensen met wie ik samenwerk geen Google-account hebben. En er één voor moeten maken. En dan nog moeten leren werken met Google Docs.
Dat dat niet zo'n probleem hoeft te zijn, weet ik inmiddels uit ervaring. Fijn hoe zo'n document verdacht veel op een 'gewoon' Word-document lijkt! Maar of de mensen met wie ik samenwerk zo ver krijg om mee te doen? Hm. Maar het is het proberen waard.

Voor de lol heb ik alvast een document op Google Docs gezet. Het begin van een verhaal over een Vampoedel, dat de achtjarige S en ik samen aan het verzinnen zijn. Ik ga een paar collegae uitdagen om mee te denken over plots voor hoofdstukken en nieuwe personages. Collega N is al uitgenodigd, want van haar weet ik het g-mail adres. Van collegae H, O, A en B niet. Dus heb ik coach Hans, heel ouderwets via Outlook een mail gestuurd met de vraag of hij de adressen van die collegae heeft (moest van opper-coach Rob). Maar Hans is natuurlijk met vakantie. Zegt zijn automatische antwoord. Tot 3 januari. Met een béétje mazzel heb ik dus over een week of anderhalf antwoord. En dan kan ik mede-auteurs gaan uitnodigen. Zodat we in de tweede week van januari aan de slag kunnen.

Waarmee wat mij betreft gelijk het nadeel van Google Docs benoemd is.

foto: poodle on board an unknown yacht

Middeleeuwse helpdesk

Naar aanleiding van een bericht in het blog van Hans over het schrijfplankje van Tolsum, dacht ik aan dit filmpje. Dat overigens ook heel geruststellend is voor iemand als ik, die nog steeds moet wennen aan Nieuwe Media en opkijkt van alle hippe gadgets die er op dat gebied blijken te zijn. De licht licht wanhopige verbazing en onhandigheid die daar bij horen, zijn gelukkig van alle tijden. Kijk maar.

proefballonnetje 1 opgepakt door frisse wind

Ik weet het, ik loop ver achter met m'n huiswerk. Maar nog even over proefballonnetje 1, het koppelen van amateur-onderzoekers en studenten journalistiek.

Collegae N.O.A (let op de mooie volgorde van deze initialen) zien  er wel wat in. Samen hebben we daarom besloten proefballonnetje 1 los te laten. Kijken hoe hoog we het kunnen laten vliegen. Tot nu toe gaat 't goed. Het ballonnetje heeft de wind mee: N. heeft namelijk een vriendin die bij de opleiding Communicatie van de NHL werkt, A. ziet wel mogelijkheden met de website en O. kent allerlei mensen op zaal die mooie verhalen hebben en die hij wel aan de praat denkt te kunnen krijgen. Intussen heb ik met journaliste-in-opleiding A. gepraat en weet ik precies welke stagebegeleider van de opleiding Journalistiek ik  moet hebben, daar bij Windesheim Kijk. Zo komen we ergens.

Maar het ballonnetje kan volgens mij hoger. Want vandaag mailde J. nietsvermoedend rond dat 2011 het jaar Jaar Van De Vrijwilliger is (niet te verwarren met de internationale dag van de Pinguïn). Dus dacht ik: de vrijwilligers die onder de bezielende leiding van J. documenten en foto's zitten te scannen, vinden vast ook mooie documenten, anekdotes en afbeeldingen waarover prachtige verhalen te vertellen zijn. Zullen we zowel hen als hun mooie verhalen over onze collectie niet eens voor het voetlicht halen? In het kader van het Jaar van de Vrijwilliger, bijvoorbeeld? J. ziet het wel zitten. Hij en zijn vrijwilligers gaan mooie verhalen voor ons sparen! De eerste zijn inmiddels binnen. Over iemand die vertelt dat zijn buurman zijn eigen vrouw wil vergiftigen.

Waarom dit bericht? Omdat ik blij word van dit soort dingen.Nee, niet van buurmannen die hun vrouw willen vergiftigen. Ik word blij van collegae met heel verschillende expertises die reageren op een proefballonnetje. Die wel zin hebben om van een leuk idee een mooi project te gaan maken. En dan klopt opeens alles.  Hebben we, zonder het te weten, bijzondere netwerken die prachtig bij elkaar aansluiten. En is je ballonnetje voor je het weet een stipje in de lucht.

Kijk, daar vliegt 'ie!

foto: Frank Hurley

Ding 15 - YouTube

Jáááá, YouTube.

De achtjarige S en ik hebben al vaak scheef gelegen van het lachen achter filmpjes die we op Youtube vonden.

Onze favoriet, die van het wortel etende egeltje hebben we ondanks de beroerde beeldkwaliteit minstens vijftien keer bekeken!




Via de cursus dus nu ook Vimeo ontdekt. Inderdaad. Betere beeldkwaliteit. Bernard Bear wordt er nóg leuker van (doe jezelf een lol en zoek een filmpje van Bernard Bear!)

En de niezende panda-baby ziet er op Vimeo ook veel beter uit. Kijk maar.



Voor mijn educatieve werk zie ik zeker mogelijkheden. Voor het project omgevingsonderwijs dat op stapel staat, denken we aan een website. Die moet gebruikers ook de mogelijkheid bieden om filmpjes te laden over bijzondere plekken in hun omgeving. Maak je het jezelf als beheerder gemakkelijker of juist moeilijker als je filmpjes niet direct op je site zet maar via links naar of geïmporteerde filmpjes van YouTube of Vimeo zou doen? Hmmmm. Wat zouden de voordelen kunnen zijn? Technisch? Financieel? Ja, Andrys, zeg 'es wat?

Aan de andere kant vind ik filmpjes die gelijk op de site staan zonder zo'n joekel van een logo en een 'startknop' in beeld eigenlijk chiquer. Waarom? Gevoelsmatig. Iets met het verschil tussen Blokker en De Bijenkorf, zeg maar.
Ik ga erover nadenken.

Nou. Vooruit, nog ééntje dan. Een heel heilzame voor als je denkt dat je het zwaar hebt. Het kan namelijk altijd nog erger. Luister maar.

Ding 12 - Twitter

Ik vind het niks.
Ik heb het een week de kans gegeven, maar ik vind het niks.

Volgens N (hij vraagt wekelijks om updates over de cursus) komt dat omdat ik geen Smartphone heb. Ik denk dat hij gelijk heeft. Ik vind het namelijk niks. Dat ik eerst naar boven naar een koude werkkamer moet (enkel glas en al dagenlang vorst - geen kruid tegen gewassen) om een PC op te starten. Dat ik daar ten prooi val aan een acute Pavlov-reactie (werkkamer / PC = werk) om vervolgens te lezen dat A naar een reuzeleuke voorstelling is geweest en dat de kinderen van N weer zo vroeg wakker waren. Ja? En?

Ik hoor graag van A over mooie voorstellingen. Echt. En luister met plezier naar de manier waarop N over haar kinderen vertelt. Eerlijk waar. Maar dan wel aan een tafel. Met een kop koffie. En alles wat daarbij hoort, te weten de non-verbale communicatie en de dialoog. Ik wil niet twitteren. Ik wil praten.

Al het over mijzelf gaat, voel ik absoluut nergens de behoefte om naar mijn werkkamer/koelkast te gaan, de pc op te starten en van daaruit mijn volgers te laten weten dat ik Boer zoekt Vrouw vanavond mis omdat ik huiswerk doe. Waarom ik dat vanavond dan toch gedaan heb? Omdat ik dat als huiswerk heb. Daarom. Niet voor de lol. Echt niet.

Maar ik doe m'n best. Ik geef Twitter een kans. Zeker nadat R me vertelde dat zij vacatures via Twitter ontvangt. Ah! En ik hoorde dat A ook twittert over Leader-projecten. Kijk. Dat Cultuurnet Nederland ook twittert. Oh. En toen werd het toch nog interessant.

Dacht ik. Want in de praktijk valt het me toch wat tegen, de informatie die ik uit Twitter opduikel. Ik heb niet echt het idee dat het meer is dan ik elders zelf wel vindt.

Maar goed, eenmaal op het spoor 'werkgerelateerde tweets', heb ik me ijverig af zitten vragen wat ik zelf zou kunnen twitteren op dat gebied. Nou, ehm.... Tja.... Ehm.... Ik kon het niet verzinnen. Iemand nog tips?

Ik vrees eerlijk gezegd dat de weerzin het, ondanks alle goede bedoelingen, bij dit Ding 12 toch echt gaat winnen van het vermogen de voordelen te zien.

Ik houd nog even vol. Maar beloof niks. En vermoed dat het vogeltje van Twitter bij mij binnenkort dood uit de lucht komt vallen.

foto: I shoot birds, Mugley

Ding 10 exit!!!

Het voordeel van actieve volgers van je blog is dat je ook informatie toegestuurd krijgt.

Zo mailde vriendin I. mij dat Yahoo gaat stoppen met Delicious. Net nu ik mijn huiswerk voor Ding 10 af heb. Lekker is dat.


Moeten we Rob niet even waarschuwen dat hij nu een nieuw Ding 10 moet gaan schrijven?

foto: bookmark, Roseinabottle

Ding 11, deel 2 - Wikikids en een paar proefballonnetjes

Wikipedia. Ja, dat ken ik wel. Ik gebruik het steeds vaker als eerste ingang tot een onbekend onderwerp. Maar zal het never, nooit als enige bron gebruiken. Opgeleid in een traditie van kritisch bronnenonderzoek, kleeft er aan een wiki voor mij de geur van onbetrouwbaarheid. Het ziet er uit als encyclopedie. Degelijk en betrouwbaar. Maar intussen mag iedereen er over elk willekeurig onderwerp alles op zetten dat hij voor waar aanneemt. Zonder bronvermelding. Zei het academische zuurtje.

Intussen zie ik vanuit mijn werk al educator ook mogelijkheden. Bekijk Wikikids voor de aardigheid eens. Ja, doe nou maar even. Al was het maar omdat dit een perfect voorbeeld is van een ultra-gebruiksvriendelijke en transparante website.

Voor wie liever leest dan doorklikt: Wikikids is, je had het zelf  kunnen bedenken, een wiki voor kinderen tussen 8 en 15 jaar. In het kidsportaal wordt uitgelegd hoe je kunt zoeken, hoe je je kunt aanmelden, hoe je een artikel maakt, wat de spelregels zijn.... Het staat er allemaal. Overzichtelijk en in heldere taal. Ook héél erg fijn voor volwassenen zoals ik, trouwens.


Dat Wikikids een bouwplaats is, is duidelijk. Sommige lemma's zijn heel uitgebreid, andere bijna ontroerend kort.  Met één klik kom je vanuit een lemma op de overlegpagina. Daar is te zien wie wanneer wat voor commentaar op de pagina geleverd heeft. En wat daar vervolgens mee gedaan is. De inhoud van de site wordt namelijk beheerd door moderatoren. Op de site wordt precies uitgelegd wat ze doen en aan welke spelregels zij zich moeten houden. Vragen stellen aan de moderator kan in de boomhut of het clubhuis. Alleen het gebruik van zulke Nederlandse termen, daar word ik al blij van (oh, zullen we onze 'helpdesk' ook omdopen tot 'boomhut'?).

Wat moet het leuk zijn om met de hele klas een onderwerp uit te diepen en het dan in een mooi artikel op Wikikids te zetten. Of om alle samenvattingen van alle spreekbeurten van jouw groep (cavia, hond, Feyenoord....) op Wikikids onder te brengen.


Anderzijds zouden ergoedinstellingen Wikikids volgens mij heel goed in kunnen inzetten bij het maken van hun educatief materiaal. Maak de informatie die je leerlingen wilt laten opzoeken toegankelijk via Wikikids en verwijs in je educatief (les)materiaal / opdrachten naar de betreffende pagina's. Wel af en toe nakijken of je materiaal niet herschreven is...

Zelf heb ik bij wijze van proef nog even gezocht op de termen 'bibliotheek' en 'manuscript'. Hier is voor Tresoar ook nog wel wat te winnen! Schrijf bijvoorbeeld een mooi klein lemma over wat een manuscript is. Of een scriptorium. Past prima bij de lessen in groep 5 over 'De Middeleeuwen'. En zet er dan gelijk een paar mooie foto's bij van die prachtige handschriften die nu in de tentoonstelling liggen. Of vul het lemma 'bibliotheek', dat geschreven is vanuit het perspectief van Openbare Bibliotheken, aan met de opmerking dat er ook bibliotheken bestaan die een bewaar- en verzamelfunctie hebben. En maak daar dan weer een link naar het lemma 'manuscripten'. Ik bedoel maar....

Niet de moeite genomen om het lemma 'manuscripten' zelf te lezen? Jammer. Dan had je geweten dat  volgens Newton de wereld pas na 2060 eindigt. Dat geeft ons dus mooi nog even de tijd om een paar aardige lemma's voor Wikikids te schrijven.

foto: The Library, Encylopedias 1964

Ding 11, deel 1 - een wiki pagina maken

Het bleek nog niet mee om in die 23dingen-wiki-zandbak open te maken. Net toen ik hem met de bijl te lijf wilde, bleek er boven het inlogveld een briefje van Rob geprikt met inlognaam en wachtwoord. Eerst lezen, Pi, eerst lezen.

En dat voor iemand tegen wie door collegae net licht superieur opgemerkt is "Jij bent zeker ook zo iemand die eerst de hele gebruiksaanwijzing leest". Niet dus.

Maar 't is gelukt. Een mini-pagina over Boy With a Camera, the story of Jacques-Henri Lartigue by John Cech. Meer weten? Kijk maar op de wiki.

foto: origineel: Jacques-Henri Lartigue,
download: dou_ble_you

Pi wereldberoemd

I rest my case..

Met dank aan I., die mij op het bestaan van dit museum wees.